Lwów

Do Lwowa dojechaliśmy nieco później niż planowano, a to z powodu mniej więcej 3 godzin spędzonych na granicy w Korczowej. Lwów powitał nas deszczem. Na dworcu Stryjskim dołączył kolega z Łodzi, a na trawce przy blokowisku pasły sie krowy i kozy. Marszrutką przez całe miasto dojechaliśmy do dworca kolejowego i mając kilka godzin wolnego poszliśmy w ramach akcji "Lwów w deszczu" zwiedzać rynek, szukać opery i coś zjeść oraz kupić chleb i zupki chińskie do pociągu... wszak podróż miała trwać godzin 25. Po powrocie na dworzec spotkaliśmy się z ostatnią 1/3 grupy i można było sie juz ładować w podstawiony pociąg relacji Lwów-Symferopol. Jechaliśmy tzw. płackartą... dla niewtajemniczonych wyjaśnię, iż jest to wagon sypialny z odkrytymi przedziałami. Brzmi dziwnie, ale da sie przeżyć, a wręcz powiem, że komfort jest większy niż w ciasnych przedziałach polskiego PKP. Po 25 godzinach wysiadłem z pociągu w lepszej formie, niż po 5 godz. podróży z Wrocławia do Warszawy. Może mówił bym inaczej, gdybym jechał w sezonie, kiedy to pociąg jest nabity na maksa, a temperatura zbliża sie do 40 stopni. W każdym razie jechalismy po sezonie, temperatura była rześka, a w pociągu były nawet wolne miejsca. W każdym wagonie jest tzw. prawodnik, który roznosi pościel, służy pomocą, zbiera bilety, informuje kiedy kto ma wysiąść. Jest też piecyk z wrzątkiem, dzięki czemu można sobie zapażyć herbaty lub zalać zupkę chińską. Zaś na większych stacjach wylegają babuszki z ciepłymi posiłkami, owocami, piwami a nawet rybami. Co można robić przez 25 godz. jazdy? Grać w karty, pić piwo, czytać książke, podziwiać ukraińskie bezdroża oraz spać.

Komentarze (0)